Provincie Kampot is beroemd om zijn zoutvelden. Het zout van Kampot heeft een meer natuurlijke kwaliteit, dan zouten geproduceerd in het buitenland, omdat er geen fabrieken
aan te pas komt in zijn ontwikkelingsproces.
Meer dan duizend hectare grond wordt er in Kampot gebruikt als zoutveld. Je kunt deze
velden vooral langs de kust langs de weg tussen Kampot en Kep. Zoutwinning in Cambodja wordt alleen gedaan in het droge seizoen. De velden worden dan gevuld met zeewater en
men laat het water dan verdampen tot er zoutkristallen ontstaan. Dit proces wordt verschillende keren herhaald en het zout wordt vervolgens verzameld en afgeleverd bij een
groothandelaar waar het wordt gereinigd en jodium.
Zout is een onmisbaar voor het op smaak brengen van onze voeding. Daarom is het belangrijk voor de mens. In Cambodja is zoutwinning sterk afhankelijk van de weersomstandigheden.
Als de weersomstandigheden goed zijn (geen regen), dan zijn de opbrengsten gunstig. Om zout op de markt te brengen, duurt het ongeveer 30 tot 45 dagen. Dan is er ook een beetje jodium bijgedaan.
Er is in Cambodja een gezegde "maaltijd zonder zout is net als taart zonder suiker". Kampot is de regio, waar zout wordt geproduceerd voor de lokale consumptie en
een klein gedeelte voor de export. Hoewel Kampot staat bekend om de productie van zout met jodium, is het slechts een beperkt succes. Produceren in grote hoeveelheden
lukt nog niet. Dit is te wijten aan de verspreiding van veel kleine tot middelgrote zoutproducenten in Kampot en Kep. Het ontbreekt aan een goede infrastructuur, investeringsfondsen, en wetgeving om al het zout van
jodium te voorzien. Voor het regime van Pol Pot hadden slechts een paar zakenlieden zouthandel in handen. Ze hadden zo'n 3.000 hectare grond ter beschikking. Ze huurden werknemers om te werken op hun landerijen. Zij verkochten hun zout over het hele land.
Tijdens de regering van de Rode Khmer werden socialistische coöperaties opgezet, die voor het zout moesten zorgen. Het zout had echter
een matige kwaliteit. Kompong Trach, Ses Sor en Kep hadden veel "akkers" braak liggen. Daar werd niets mee gedaan. Doordat de kwaliteit matig was nam de
regering de productie van zout over en men liet het over aan ondernemers. De kwaliteit steeg iets, omdat men nu ook jodium toevoegde.
Sindsdien ligt de oogst van zonnezout weer in Kampot en Kep.
De jaarlijkse productie van zout met jodium varieert van 72.000 tot 106.000 ton, afhankelijk van de weersomstandigheden en de duur van de regenperiode De zoutvelden staan in verbinding met
de zee en men laat het zeewater vanuit de zee op de velden stromen. De velden worden dan afgesloten van de zee en het water kan verdampen, waardoor er zoutkristallen ontstaan. Dit proces wordt vele malen herhaald. Het ruwe zout wordt vervolgens verzameld en opgestapeld in magazijnen
bij de zoutvelden. Daarna wordt het afgeleverd bij de zoutfabriek, waar het wordt gereinigd en jodium wordt toegevoegd. Vervolgens wordt het verpakt in zakken van 50 kg
en is het klaar voor verzending door het hele land. Alle zoutwinning wordt gedaan zonder machines - alles gebeurt handmatig. De meeste werknemers zijn meestal vrouw.
Productie: de zout producerende velden Kep-Kampot's omvatten 4476 hectare. De opbrengsten zijn ongeveer 140.000 ton per jaar
bij de goede weersomstandigheden, maar het kan ook tegen zitten. Zware regenval kan de productie perken tot 13.000 ton per jaar.
Dit veroorzaakt dan een tekort aan zout op de binnenlandse markt.
Producenten: In totaal zijn er 185 groepen zoutproducenten, die velden hebben tussen Kep en Kampot. Zout producerende velden
liggen langs de kustweg van Kep naar Thmey dorp, Boeung Touk Commune, Kampot District te Loke dorp, Ruessy Sroke Commune, Kampong Trarch District,
welke vlakbij de Vietnamese grens is.
Markt: Voornamelijk de binnenlandse markt. Er wordt heel weinig geëxporteerd.
ENGLISH
